Z/amansız Şiir II
Çığlık çığlık bir sükût birikiyor içimde,
Aklımda anıların ürkek ayak sesleri…
Ya bir akşam ertesi ya gecenin üçünde,
Ruhuma çekiyorum sen kokan nefesleri…
Ayaklarım kan-revan yüreğim sabra mahkûm,
Tebessüm boynu bükük geliyor peşim sıra.
Canevimde büyürken çölde kuruyan zakkum,
Dikenlerin bağrında açıyor dinmez yara…
Şimdi sen, uykularda hülyalara dalarken,
Ben her gece bir başka kâbusla uyanırım.
Geçip giden saatler seni benden çalarken,
Döktüğüm gözyaşından sebepsiz utanırım.
Aynalar neden şehlâ bakıyor gözlerime,
Nerde kaldı kervanlar, kuyular neden derin.
Sanki bütün gökyüzü akıyor gözlerime,
Ben mi üşüyorum yâr, hayat mı böyle serin…
Alev ki; bir aşığın yüreğinde büyüyen
Şirpençe bir yarayı sabırla yakmasıdır.
Kâbuslarla uyanıp, hayalinle uyuyan
Cânı darağacına sessizce takmasıdır…
Unut gitsin adımı, unuttum bende çoktan.
Sorana o bir rüya, o bir hayalmiş derim.
Olurda bir gün gönül kurtulursa bu yoktan,
Emaneti bırakıp dünyayı terk ederim…
YusuF Mescioğlu
Onaralıkikibinoniki.
