Bana B/akarken Hissedemediklerine…
O an, bakışlarına aksetti mi yangınım.
O an, yurdu ben miydim o dehşetli akının…
O an, bir korku gibi kalbine indi mi aşk,
O an, beni görünce sende sevindi mi aşk…
O an, kalbin vuslata dualar okudu mu?
O an, nakkaş gergefe esrârı dokudu mu?
O an, aynalar gibi sır tuttu mu yüreğin,
O an, ömrün zehrini tattı mı engereğin…
O an, yaşamak denen kavgada bunaldın mı?
O an, koca dünyada tek başına kaldın mı?
O an, gönül tahtına kuruldu mu inkisâr,
O an, sükût yurdunu gezdin mi diyar diyar…
O an, bir harfin bile kıymetini bildin mi?
O an, gözyaşlarını sezdirmeden sildin mi?
O an, sızdın mı yere damla damla kan gibi,
O an, yazdın mı cânâ sükûtu volkan gibi…
O an, seni görenler acıdı mı haline,
O an, meftûn olmanın düştün mü melâline…
O an, tenha bir köşe aradı mı gözlerin.
O an, imrendin mi hiç kahrına dehlizlerin…
O an, aklında hayat alaca bir renk miydi?
O an, dilde sükûtun hicrâna ahenk miydi?
O an, zamanı tutmak istedin mi elinde,
O an, ismim var mıydı dua dua dilinde…
Bildin mi bir şairin kahra râm olduğunu,
Gördün mü bir şeyda’nın uğrunda solduğunu…
Vurup giden de sendin beni benden eden de,
Anladın mı yaşarken ölmek nedir beden de,
Yusuf MESCİOĞLU.
yirmiüçhaziranikibinonbir.
