Gedâ...

Gedâ…

Neyzen sır üflerken ney’e her nefes,

Kalbimin aklına düştü gözlerin.

Biterken dünyaya duyduğum heves,

Ötelerden gelen düş’tü gözlerin…

Sırrında kayboldum bakışlarının,

Beni içten içe yakışlarının.

Ömrüme vurduğun nakışlarının,

Dikişsiz tuttuğu yaş’tı gözlerin…

Bir nefes vuslata aşina oldum.

Bir nefes sarardım, bir nefes soldum.

Bir nefes tükenip boşluğa doldum.

Cân evimden akan yaştı gözlerin…

Her zerrem tutuşup yandı narına,

Yine firâk düştü ömrün kârına,

Özlem bulaşırken ah-ü zarıma,

Ömür sofrasında aş’tı gözlerin…

Sensiz karanlıktır aynanın yüzü,

Kör eder mumları bir nefes izi,

Ruhuma batarken sensizim sözü,

Mekân mevhumunu aştı gözlerin…

Bana hep ızdırap veriyor diye,

Güzeli çirkine yeriyor diye,

Aşk’ınla arama giriyor diye,

Nefsime attığım taş’tı gözlerin.

Bir ömür bekledim Yâr eşiğinde,

Sükûtu sınadım cân beşiğinde,

Ecel şerbetini aşk kaşığında,

İçerken, ruhumdan taştı gözlerin…

Aşkınla dumanlı baştı gözlerin…

YusuF Mescioğlu

Oneylülikibinoniki.

* Gedâ ( Dilenci ) 

Tenha Ağıtlar / Ağladım...

Tenha Ağıtlar / Ağladım…

Dertli türkülerin en ayazında,

Sensiz hayallere aktım ağladım.

Hüznün baharında sevda yazında,

Hasrete türküler yaktım ağladım…

Bilsen ne sitemler düştü dilime,

Bülbül küsüp gitti gonca gülüme,

Özlem silahını alıp elime,

Kalbime bir kurşun sıktım ağladım…

Ne yaptımsa sensiz yüzü gülmeyen,

Çağırsam ardımca koşup gelmeyen,

Avunmak bilmeyen susmak bilmeyen,

Bu hırçın gönlüme baktım ağladım…

Seni senden bilip aşk sandım diye,

Verdiğin her söze aldandım diye,

Kanlı gözyaşıma sen bandım diye,

Ben benim hatrımı yıktım ağladım.

Geceler sessizdir şimdi burada,

Ruhum sancılanır hoş bir yarada,

Gönlümden gönlüne bakıp, arada

Hüznün mihrâbına çıktım ağladım.

Ne kaçıp kurtuldum ne geldin geri,

Söyle neydi sence aşkın ederi,

Terk edip gittiğin o günden beri,

Bensiz aynalardan bıktım ağladım.

Köle düştü ömrüm sen kafesinde,

Ben varken, sen oldum her nefesimde,

Sensiz saatlerin hasret sesinde,

Ben benim canımı sıktım ağladım.

Senden kalan beni yaktım ağladım…

YusuF Mescioğlu

Altıekimikibinoniki.

Tenha Ağıtlar

Tenha Ağıtlar…

Zaman, tenha ağıtlar dağıtırken her sabah

Benimde cân kâseme senli bir keder düşer.

Mürekkepsiz bir kalem fermanı yazınca, ah

Ötelerden ömrüme sensiz bir kader düşer…

Bilirim sükût sabrı gerektirir bu dem de,

Benimse âmâ bakar aynalara gözlerim.

Güllere eyvah eden o efsûnlu matem de,

Bülbül olamasam da dikenleri özlerim…

Yalnızlık; çöllerimde beslerken zakkumları

Acılar yüreğimde mihmân olur her nefes,

Pervaneler harlarken titrek yanan mumları,

Ne bir feryâd duyulur ne eyvah nede bir ses…

Topla hadi, geride ne varsa dünden kalan.

Bana verdiğin umut bende kalmasın sakın.

Bir yalnızlık gecesi beni saracak olan.

O sımsıcak kolların saatleri çok yakın…

Ardım sıra cümleler bırakıp gideceğim.

Adımlarım sessizce yakacak sokakları.

Tutuşan her köşeye kendimi iteceğim.

Buz tutacak sevdanın ağrıyan şakakları…

Bak işte şimdi yağmur kokuyor gecelerim.

Yine sensiz bir vakit ve son ezan okundu.

Selâm sana ey sükût elveda hecelerim.

Maverâdan bir sızı ta ruhuma dokundu…

YusuF Mescioğlu

Dörtekimikibinoniki