Sitem...

Sitem…

Her gece uykunu bir kâbus böler.

Sararmış yüzümü görürsün gülüm.

Ömrün kalem kırar yalnızlık güler.

Hüznün darağacına yürürsün gülüm…

Urganlar çekmezken sendeki derdi.

Sana sıla gelir yokluğun yurdu.

Benimdir diyerek her dağın ardı,

Ruhunu peşinden sürürsün gülüm…

Susarsın sessizlik câna dokunur.

Sükût isyan eder senden yakınır.

Hasret fermanında ismin okunur.

Kalbini zincire vurursun gülüm…

Ağlamak istersin akmaz gözyaşın.

Ölmeden dikilir kabrine taşın.

İşte o dem başlar sen’le savaşın.

Henüz gonca iken kurursun gülüm…

Anlarsın aşığın vefası nedir.

Anlarsın kalbimin cefası nedir.

Cana kastedenin şifası nedir

Bilmeden o kapıda durursun gülüm…

YusuF Mescioğlu

Yirmikimartikibinoniki.

Söze Düşen Cemreler / Sen...

Söze Düşen Cemreler / Sen…

Özlemek; sensizliğin sofrasında her nefes

Bir yüreği ikiye pay etmektir sevgilim.

Ne geçici bir arzu, ne hayal, nede heves,

Kâinata bu aşkı duy demektir sevgilim…

Sensizlik; sessizliğin alın yazısı gibi,

Yanımdan ayrılmıyor ana kuzusu gibi,

İçe doğru kanayan hançer sızısı gibi,

Açtığın yaraları say demektir sevgilim…

Beklemek; alevlerin ortasına dalarken,

Acıyı unutmaktır hayaline gülerken,

Her gece yokluğunu can evime alırken

Gönlümdeki yüzüne ay demektir sevgilim.

Hasret; tek bir zülfüne dokunurken ruzigâr

Gölgen gibi gezmektir peşinde diyar diyar,

Sorunca bu gecelik başka bir emrin mi var,

Saki’ye bir yâr daha koy demektir sevgilim.

Sevmek; umut ekmektir seninle yarınlara,

Ve atmak yalnızlığı en derin zindanlara,

Onu sevmek ne demek deyip de soranlara,

Can çıksa da çıkmayan huy demektir sevgilim.

Vuslat; Senli bir şehrin sabahına uyanıp,

Ayakta kalmak için ümitlere dayanıp,

Geldiğini görünce secdelere kapanıp,

Azrail’e bir defa cay demektir sevgilim…

YusuF Mescioğlu

Onbeşmartikibinoniki

Sensizliğe Göç Etmek... III

Sensizliğe Göç Etmek… III

Gece dert, gece uzun, gece yangın yeridir.

Gönlüm sensiz geceden sen çalan serseridir.

Hasrete râm olmayı kolay mı sanıyorsun.

Say ki; her saniyede kor olup yanıyorsun…

Tutuşur göz ucuyla yokladığım her köşe.

Bir gönül taşırım ki; pervanedir güneşe…

Yakmasam da kimseyi yanarım için için,

Cezası müebbettir sevda denen bu suçun.

Mahzunlaşır odama astığım senli hayal.

Gitme! Muhtacım sana ne olur yanımda kal.

Diyemem ki; korkarım uykunu böler sesim.

iftirâk zindanında esir kalır nefesim…

Kanarım kirpiğine dokunursa gözyaşı,

Kalbimi kalbine koy ve kalbimi sen taşı…

Anla ki; yükü nedir kalbinde bir aşığın,

Anla ki; özlemi ne karanlığa ışığın…

Benim gönül şehrimde senin olmadığın yer.

Ya kurak bir toprağa ya yıkık hana benzer.

Ömrümün ortasına kurulmuştur otağın.

Adı gamdır Ferhad’ın delmediği her dağın…

Yoksun diye yanımda yok’a kızar yüreğim.

Sensizlik defterine seni yazar yüreğim…

Bir gece daha biter sabah’ın ezanıyla,

Ve baş başa kalırım gecenin hazanıyla…

Gün usulca doğarken efkâr kokan bu şehre,

Ben kendimi katarım her sabah aynı zehre…

Zehir ki; bir aşığın sensizlik savaşıdır.

Ya unutmak çabası ya ölmek telaşıdır…

YusuF Mescioğlu

Beşmartikibinonki.