Sensizliğe Göç Etmek… III
Gece dert, gece uzun, gece yangın yeridir.
Gönlüm sensiz geceden sen çalan serseridir.
Hasrete râm olmayı kolay mı sanıyorsun.
Say ki; her saniyede kor olup yanıyorsun…
Tutuşur göz ucuyla yokladığım her köşe.
Bir gönül taşırım ki; pervanedir güneşe…
Yakmasam da kimseyi yanarım için için,
Cezası müebbettir sevda denen bu suçun.
Mahzunlaşır odama astığım senli hayal.
Gitme! Muhtacım sana ne olur yanımda kal.
Diyemem ki; korkarım uykunu böler sesim.
iftirâk zindanında esir kalır nefesim…
Kanarım kirpiğine dokunursa gözyaşı,
Kalbimi kalbine koy ve kalbimi sen taşı…
Anla ki; yükü nedir kalbinde bir aşığın,
Anla ki; özlemi ne karanlığa ışığın…
Benim gönül şehrimde senin olmadığın yer.
Ya kurak bir toprağa ya yıkık hana benzer.
Ömrümün ortasına kurulmuştur otağın.
Adı gamdır Ferhad’ın delmediği her dağın…
Yoksun diye yanımda yok’a kızar yüreğim.
Sensizlik defterine seni yazar yüreğim…
Bir gece daha biter sabah’ın ezanıyla,
Ve baş başa kalırım gecenin hazanıyla…
Gün usulca doğarken efkâr kokan bu şehre,
Ben kendimi katarım her sabah aynı zehre…
Zehir ki; bir aşığın sensizlik savaşıdır.
Ya unutmak çabası ya ölmek telaşıdır…
YusuF Mescioğlu
Beşmartikibinonki.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder