Şaire Veda…
Bir yüreğe vurgundum yıllar yılı derinde,
Ben ki yalnız dost idim sevdanın kaderinde…
Yorgundum hasretinle kavgalardan çıkmıştım.
Her şiiri bin defa yüreğimde yakmıştım…
Efsunlu bir yüreğe vurulmaktı kaderim.
Kim bilir yüreğinde şimdi nerdedir yerim…
Her hece binlerce kez hançerledi gönlümü,
Nazlı bir sultan için harap ettim ömrümü…
Her sabah kapısında bilsin diye bekledim.
Gözlerimden akanı silsin diye bekledim…
Düşmandım aynalara sırrımı vermediler.
Yüzümü yüzlerinde kahra mahkum ettiler…
Bülbül bile hayrandı bir ömürlük sabrıma.
Gülümün kokusunu serpin şimdi kabrime…
Bunca yıl gözleriyle kurşunladım ben onun,
Aşka sürgün edildim böyleymiş benim sonum…
Kızmadım yüreğine intizar eylemedim.
Ecel bile sordu da ismini söylemedim…
Yalnızım bu şehirde ben mesudum gülüm git.
Beni koynuna alsın bir tenhada ölüm git…
Yusuf MESCİOĞLU
21.02.2010
p
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder