Ansızın…
Ben ki sen olmadan ben olsa idim,
Bu yangın ruhuma vurulmazdı yâr,
De ki ruh’tan yoksun ten olsa idim,
Bu firâk ruhumdan sorulmazdı yâr…
Özlemin vurur da örselenir cân,
Payıma sen dolu peymâne düşer.
Bu nasıl sevdadır, nasıl imtihan,
Ruhum tenden kopar mestâne düşer…
Ne vefa isterim ömrüme senden,
Ne mutluluk dilerim gönül payıma,
Ruhum şikâyetçi artık bu tenden,
Girmesin ilkbahar kalp sarayıma…
Ben ki hayallerin dertle ördüğü,
Ömrünü avucunda taşıyan şair,
Bülbülün her seher gülde gördüğü,
O çileyi her nefes yaşayan şair…
Unut ve uzaklaş dese de gönül,
Hep sılam olursun gittiğim yerde,
Ne zaman nisyana yenilir bülbül,
Bende unuturum seni seherde…
Sen ki ben olmadan sen olsa idin,
Bu cân kafesinde kalır mıydı hiç.
Ben ki sen olmadan ben olsa idim,
Aşk beni koynuna alır mıydı hiç…
Yusuf MESCİOĞLU.
Ondörtağustosikibinonbir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder