Gönüle Öğüt...

‎

Gönüle Öğüt…  

Ey gönül sırrını dökme dillere,
Halini sadece Yâr bilsin yeter.
Gitme sıla bilip yaban ellere,
Yurdunu sadece Yâr bulsun yeter...

Düşün ki aşığın sermayesi ne,

Düşün ki hayatın tek gayesi ne,

Erişirsen eğer sır payesine,

Gördüğün her zerre Yâr olsun yeter…

Sen sus ki; sükûtun Yâr olsun sana,

O’nsuz söz söylemek ar olsun sana,

Çektiğin her nefes kor olsun sana,

Bağrından bu nar’ı Yâr alsın yeter…

Sen ki bu dünyada fanisin gönül,

Şâd eyler ruhunu ol kırmızı gül,

Hasretine feryad eylerken bülbül,

Özünde sadece Yâr kalsın yeter.

Uykular bıkınca bir gün rüyadan,

Kaçarsın usulca bu heyûladan,

Göçerken kimsesiz sen bu dünyadan,

Yüzüne sadece Yâr gülsün yeter.

YusuF Mescioğlu

Dörtnisanikibinoniki