Gözlerin...

Gözlerin…

Vakitsiz bir sükûttur aynalarda gözlerin,
Ben kendimi ararken vurulurum, bilmeden…
Her nefeste düşerken yüreğime izlerin,
Sessizce kaybolursun gözlerime gülmeden…

Gidersin ardın sıra mevsimler bizâr olur.
Yaşamak nefes nefes gönlüme ağyar olur.
Şehrime hazan düşer ıssız bir diyar olur.
Bilmem ki? Poyraz mıdır? İmbat mıdır? Gözlerin…

Ruhuma leyl-i hüzün işler de bakışların,
Benden bir diyet ister ömrümü bağışlarım.
Hasretin zindanında yanarken bakışlarım.
Bilmem ki hürriyet mi? Esaret mi? Gözlerin…

Bazen takvimlerimden kopup giden bir andır.
Bazen de bir nefeste tüketilmiş zamandır.
Ruhuma nevbaharken yüreğimde nirandır.
Bilmem ki korku mudur? Cesaret mi? Gözlerin…

Bakarsın, tutuşurum, yanarım içten içe,
Yüreğim esir düşer senden kalan son hiçe.
Ömrüm ortak olurken adı aşk denen suça…
Bilmem ki ülfet midir? İhanet mi? Gözlerin…

Ben beklerim bir ömür sürse bile bu visal,
Bilmem ki vuslat mıdır? Hasret midir? Gözlerin…
Al bu can senin olsun, gitme bir ömür canımda kal.
Bilemedim efsun mu? Füsun mudur? Gözlerin…
Bilemedim ömür mü? Ölüm müdür? Gözlerin…

Yusuf MESCİOĞLU