Yâr Yarası…
Hangi kalem yazmalı türküsünü hasretin,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Kaç özgürlük beslenir koynunda esaretin,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Bivefa bir yüreğin fermanındadır hüzün.
Aklıma geçse bile gönlüme geçmez sözüm.
Hicranına vurgunken dost bildiğim bir yüzün.
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Masum bir intihardı gözleri aynalarda,
Karşıma dikilirdi en ketum rüyalarda,
Ben kendimi ararken yâr kokan hülyalarda,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Dediler ki Lokman’da çaresi bu yaranın.
Meğer çare kendisiymiş yüreğimi yaranın.
Visalini beklerken beni bensiz vuranın,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim
En kavi hüzünleri diken edip bağrıma,
Kaç mevsim kurşunlandım gözlerinin uğruna,
Yâr hasreti saplarken hançer edip böğrüme,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Sonsuzluğa giderken hasretinin kışında,
Bakıp boyun bükmesin toprağımın başında
İsmi bulunsun yeter bu garibin taşında
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Yusuf MESCİOĞLU
22.08.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder