Serzeniş…
Ben dolu bir rüyanın sabahına uyanıp,
Kanayan feryadımı bulutlardan duy gülüm.
Titreyen her nağmeyi benden bir nevâ sanıp,
Sükûtu yalnızlığın eşiğine koy gülüm…
Unuttuğun her anın ötesinde ben varken,
Hangi kurşun sökecek yüreğimden adını.
Gözlerim gözlerinde hep sonbahar yaşarken,
Nasıl aldın be gülüm ellerden muradını…
Bu son sevda baharı, bahçemde yusufcuklar.
Bilmem kaç nefes daha soluklanır yüreğim.
Senin hüznünü duysun bensiz kalan ufuklar,
Ben şimdi ufuklarda sensizlik bekçisiyim…
Yusuf MESCİOĞLU
25.12.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder